mandag, april 20, 2009

Det gløymte demokratiet

For ei tid tilbake var eg ein tur i Kviterussland. Og i møtet med kviterussiske venner fekk eg ei ny forståing av kva demokrati er, og kvifor det er så viktig.

I ei samtale med ei av mine kviterussiske venninner, seier ho brått "du, eg er så misunneleg på deg! Som får lov til å bu i eit levande demokrati. Kvar einaste morgon vakner eg opp, og kjenner at det er ein ting som saknast i livet mitt. I landet mitt. Og det er høvet til å bu i eit demokratisk land."


Det var ei uttale som virka både fjern og på grensa til overdramatisk på meg. Min første tanke var om at det nok var litt overdrive. Inntil det gjekk opp for meg kva demokrati faktisk betyr i eit land som Kviterussland. Demokrati handlar nemleg ikkje berre om retten til å demokratisk velge kven ein vil at skal styre landet, kva politikk som skal gjelde innan landegrensene. Demokrati handlar også om ting vi tek vel så for gitt: om retten til å seie si meining heilt fritt utan å risikere fengsling. Om retten til å kunne organisere seg. Om retten til å kunne samles i større grupper utan å mistenkes for å arbeide mot styresmaktene. Om høvet til å kunne kjenne seg trygg på sine omgjevnader, utan frykt for at den som er eins beste venn brått skal vere angivar - eller, enda verre, brått utføre ugjerninger mot deg. Det høyres kanskje ut som ei historie frå 1984, men det er røynddomen, også her i Europa.

Venninna mi fortalde ei historie om ei ung jente ho kjende, som etter eit besøk av si beste venninne var funne daud på golvet. Ho døydde av forgifting. Bestevenninna hadde nemleg fått ein telefon frå ein mann som melde at dersom ho ikkje gjorde som han sa, og tok livet av si beste venninne, skulle han personleg drepe familien hennar. Redsla gjorde henne til drapskvinne.


Demokratiet inneber ein tryggheit vi tek for gitt, og det kan vere farleg, fordi det gjer at vi gløymer at vi må kjempe for demokratiet.

Kampen for demokratiet er ein kamp vi må kjempe kvar einaste dag.


Og eit lite PS: Veka etter at eg var i Kviterussland, trefte min kompis Hans att somme av våre felles kviterussiske venner. Han har skildra møtet med ei av dei på sin blogg.

Valutakrise!



Eg skulle gjere eit forsøk på å bestille hotellrom i Reykjavik. Sidan det tross alt ikkje er eg som eigentleg skal betale gildet (eg skal berre legge ut for det), er det ein fordel at vi ikkje ender opp med å betale i dyre dommer. Så eg sjekker ut Islands offisielle heimeside for å finne eit eigna hotell. Og her er det problemet oppstår: medan prisane på nokre er oppgitt i Euro, står dei fleste i islanske Kroner. Og det hadde vore vel og bra det, hadde det ikkje vore for at det faktisk ikkje er mogleg å oppdrive ein dugande valutakalkulator - eller i alle fall ikkje ein som er villig til å oppgi kva dei vil ha som vekslingskurs. DnBNor Markets valutakalkulator (som er den valutakalkulatoren dei fleste norske tar utgangspunkt i), oppgir til og med følgande feilmelding: "Banken handler ikke det valutaslaget.". Så det så.

Om nokon der ute tilfeldigvis veit kva korrekt vekslingskurs ville blitt - meld til meg. For det er jo kjekt å vite kor mykje ting faktisk koster FØR ein bestiller dei...

søndag, april 19, 2009

Aldri over..



Eg har fått denne songen heilt på hjernen - den syng og syng og syng og syng på hjernebarken min. Vil nokon vennligst overta?

lørdag, april 18, 2009

Innhenta av systemet

T-banesjåføren seier "Neste stasjon er Universitetet Blindern", og eg kjenner eg blir veldig glad. Strengt tatt er det halvanna år til det blir stasjonsnavn (dersom rektor Geir får det som han har bestilt), så nye navn på forskot gleder ein gamal UiO-pamp.

Og brått går det opp for meg kor fanga eg er av systemet. Teksten på veska her er nesten FOR sann.

Morgongretten?

Eg var ein tur på butikken i dag morges, og fekk det sedvanlige spørsmålet om kvittering. Litt forvirra kom eg på at eg hadde handla til andre, og derfor kunne gjere lurt i å ta kvitteringa med.

"Eeeh, ja, det kunne vere ein fordel", seier eg. Og innser at det er på sin plass med ei forklaring. "Eg var litt usikker, men det er jo alltid lurt å ha med seg herifrå". Ho blir dama blir svært så stram i maska, men eg tenker ikkje over det. Før eg går ut døra og innser at eg faktisk ikkje har oppklart noko som helst, men tvert imot har smurt fornærmelsen enda meir inn. Joda. Skal det vere, skal det visst vere.

Jippi! Millionær!! ....eller?



Eg fekk følgande epost i dag:

On behalf of the Trustees and Executor of the estate of Late Engr.Jochen Krьger. I once again try to notify you as my earlier letter were returned undelivered. I wish to notify you that late Engr. Jochen Krьger made you a beneficiary to his WILL. He left the sum of Thirty Million, One Hundred Thousand Dollars (USD$30, 100.000.00) to you in the Codicil and last testament to his WILL.

This may sound strange and unbelievable to you, but it is real and true. Being a widely traveled man, he must have been in contact with you in the past or simply you were nominated to him by one of his numerous friends abroad who wished you good.

Engr. Jochen Krьger until his death was a member of the Helicopter Society and the Institute of Electronic & Electrical Engineers. Please if I reach you as I am hopeful, endeavor to get back to me as soon as possible to enable me conclude my job. You are advice to contact me with my personal Email

Og eg blir jo unekteleg litt glad når ein framand mann har lyst til å gi meg masse gryn heilt utan at eg fortener det og heilt utan at eg kan minnest å ha møtt han nokon gong. Advokaten som kjem med denne gledelege overraskinga skryt av å ha "Barrister Aidan Walsh.Esq Markus Wolfgang, Mr. John Marvey Esq., Mr. Jerry Smith Esq." som "principal partners", men han presterer å ha ein epostadresse som ender på @yahoo.com.hk. Eg er generelt skeptisk til advokater med yahoo-adresse, kjenner eg.

Eg trur eg kan defineres som like mykje millionær i cyber-USD som eg var i kviterussiske rubler då eg var der (bildet over). Å gå i minibanken for å ta ut ein 800.000, kjendes ganske absurd...

Elektronisk overføring my ass!



Mobilen min tok kvelden for halvanna veke sidan, etter å ha synge på siste verset i eit halvårs tid. Det er sporadisk mogleg å få kontakt med han, dog ikkje via kabel (ergo vil den ikkje synkes til maskin). Og fordi ein ikkje får lov til å flytte telefonnummer frå telefon til simkort automatisk på den dustetelefonen, har eg hatt den store glede av å flytte 680 nummer frå telefonen til simkort og vidare til ny telefon manuelt.

Arbeidet blei gjennomført i går ettermiddag, sidan eg likevel hang på landstinget til NSU og arbeidet var særdeles mogleg å gjennomføre medan ein fulgte med i debatten. Men eg kjenner det, for å seie det mildt, i tomlane i dag...

fredag, april 17, 2009

Ei Lista, Lister.

Det finst songar for ALT her i verda. Og eg har gjenoppdaga eit av mine favorittalbum i natt, Noas "Now" frå 2002. Og eg kjende meg svært brått svært ferska av songen "Worry Doll".

For kva har eg gjort i natt? Jo, i staden for å a) skrive ferdig notatet eg må levere før eg kan sove og b) sove, har eg igrunnen surfa facebook og laga lister. Gjeremålslister, handlelister, ønskelister, potensielle bloggelister (som aldri blir blogginnlegg - så i praksis betyr det "liste over ting som er kjekke/artige/keisame/osb. å hugse") og lister over fotofiler.

Men eg har eit lite stykke igjen før eg er HEILT der Noa skriv om:


lists
i make lists
of all the things that i need to fix
of all the things that I'm not prepared for
of all the many things that i dread

lists
i make lists
of all the things i tried for, but missed
of all the things i gave up, but cared for
of all the words of love left unsaid

torsdag, april 16, 2009

Kva tid er best?


"Vi vil få et samfunn som bygger på hellige skrifter fra 600-tallet" seier Steinar Lem, og er ganske fortvila over det som brått kalles for snik-islamisering. Norsk kultur vil døy om dei 13% muslimar som bur i landet får meir makt og kjem meir til orde.

Nokon må åpenbart fortelle han at vi har eit samfunn som heilt eksplisitt er tufta på tradisjonen etter skrifter frå år 100!

torsdag, april 02, 2009

Nynorsk is a better language


I dag fekk eg eit triveleg brev frå Studentmållaget i Oslo, som ville ha meg til å byrje å verve folk til organisasjonen. Og det er ikkje måte på premiar - her kan ein få gåvekort på akademika og teater, vinne bøker og konsertbillettar og få reist på Interrail.

Dersom ein verver 12 medlemmer, loddar SmiO til og med ut "romantisk, gratis heilaften med einslege SmiO-styrelem/valfrit SmiO-medlem med 3-rettars middag på Kaffistova, kaffi og billettar til det Norske teatret for to personar". Og om ikkje det var nok, kan ein, om ein berre verver 20 medlemmer, vinne gratis barnevogn (!).

Det heitte seg i målrørsla tidlegare at nynorskfolk har betre sex, noko ein meinte å kunne finne prov på i statistikken som viste at det ikkje er nokon kommunar der kvinnene føder fleire born enn i nynorskkommunar. Nå kan det rett nok innvendast at denne statistikken korkje seier noko om sexens kvalitet eller frekvens, men berre kor gode (eller lite gode) folk er til å nytte prevensjon, men akk, vi som veit betre, veit sjølvsagt betre.

Men om eg kunne fått romantisk heilaften med eit styrelem aldri så mykje, kjenner eg eg hadde gått inn for å IKKJE verve 20 stykk..... I alle fall ikkje før etter at denne heilaftenen hadde vist seg å vere særs vellukka....

onsdag, april 01, 2009

11 mann, 24 fodballeggår?

"Firåkjue fodballeggår..." - eg blei sterkt kritisert for ikkje å forholde meg til fotballens realiteter då eg prøvde å dra igang start-sang-allsang på landsmøtet i partiet i helga. Det er visst ikkje mogleg å vere 11 mann og operere med 24 legger. Uansett.

I eit innfall av ørlite heimlengsel (også kalla heimeeksamen) fekk eg eit veldig behov for å høyre Startsangen, og eit enda større behov for å kringkaste denne.

Om ikkje anna fordi denne
a) har ein fantastisk bra tekst, ført i pennen av Alex Schjerpf
b) har ein god melodi, komponert av Rolf Løvland
c) har Annbjørg Lien på hardingfele.

Naaaaais - HEIA START!

Alder bestemmer du

I min kjære lokalavis står i dag følgande annonse på trykk:

"Seriøs mann,
57 år søker snill dame fra
Asia, alder bestemmer du,
for et varig og godt forhold.
Jeg er snill, kjærlig
og trofast, drikker ikke. Ta
kontakt med meg, tror ikke
du vil angre. Jeg bor nær
Mandal."

Og eg tenker at gid det berre hadde vore så vel! Gid eg hadde kunne bestemt meg for kor gamal eg hadde ville vore. Nå er eg riktignok ikkje asiat (så denne 57-åringen ville ikkje ha kasta eit blikk på meg), men sånn på det jamne hadde det kanskje vore ok å kunne bestemme sjølv? I tilfelle vil eg gjerne vere 23 i fire år til, kjenner eg.