Lukk auga og vit at det går bra

Her om dagen fekk eg ein epost frå ein kar som ville vite kva musikalske favorittar ungdomspolitikarar har. Og eg innsåg at det er ein viss fare for at mine favorittartistar ikkje er å finne i hans lister. Det er ikkje fordi eg har ein så sær musikksmak at ingen har høyrt om dei, men av ein eller annan grunn har "ingen" i Noreg høyrt om mine favorittar. (Rangeringa per akkurat i dag: Racoon, Noa, Anouk, Eivør og Lovell Sisters - dei er alle "verdensberømte" i sine heimland)

Men det var eigentleg ikkje musikksmaken min som var bakgrunnen for at den til dels ufrivillige bloggerpausen min brått tok slutt. Det var det faktum at eg ikkje kunne komme på teksten til Racoons Close Your Eyes då eg køyrde bil i dag, så eg måtte ty til det skritt å google den. Bandets heimesidene ligg tydelegvis nede (nettleseren skrur seg av når eg prøver å gå inn på siden), så you tube blei løysinga. Og då gjenoppdaga eg den vakre teksten, og den måtte eg igrunnen bare dele med fleire.

Så: trykk på videoen. Du kan sjølv velge om du vil lese teksten eller berre høyre den, men få den med deg. Og knip igjen auga når den er ferdig. Og vit at det går bra.

Du kan ta sørlendingen ut frå Sørlandet, men...

"Kva er det med dykk sørlendinger" spurte venninna mi oppgitt her om dagen. "Dei klarer å flytte ut, men så går det bare ei kort stund, så er dei på vei tilbake til Sørlandet igjen. Og ikkje nok med at dei skal tilbake til landsdelen, dei vil jo jammen med ha ting akkurat slik det var då dei vaks opp." Ho kjenner nokon frå Arendal som er fødd og oppvakse i byen, og som så fort det var på tide å flytte heimantifrå valde å busette seg i Arendal. Resten av verda er fint å reise på ferie til, men heim til Arendal må dei.

Og her sit eg, og innser at 8 år i Oslo ikkje har tatt sørlendingen ut av meg. Ikkje på noko vis. Ein ting er at eg har eit veldig behov for å forsvaret Sørlandet i alle mine samanhengar (...skulle ønske desse orda var mine..), ein annan er at når eg nå sit og prøver å leite fram ein stad å bu i Kristiansand til hausten, er "aktualitetsaksen" ganske sjokkerande: Sentrum - Østerveien - Søm/Hånes er det einaste gyldige. Har ikkje hatt bry til å vurdere å sjekke ut anna, ein gong.

Eg prøver meg sjølvsagt på å argumentere med "det er så praktisk å bu langs bussmetroen", "det er så kjekt å kunne hoppe rett på bussen til UiA", "eg må bu ein stad der eg slepp å ha bil" og "eg må bu ein stad der det går buss ofte" (som er eit argument for ikkje å ta over søsters hybel på Gimlekollen). Men kvifor då berre langs metroløypa austover, spør du kanskje? "Åååå, la meg for all del sleppe Vågsbygdveien!".

Tinnheia og Hellemyr kunne eg vurdert, sikkert, men så var det dette med den praktiske metroen. Og Slettheia betyr fort Vågsbygdveien, og sjølv om ein kan sleppe unna den, slepp ein jo ikkje unna Vesterveien, og den er jo nesten like ille i mitt hovud.

Men uansett korleis eg vrir og vender på det, har nok frk H litt rett. You can take the girl out of Sørlandet, but you can't take Sørlandet out of the girl.

Så derfor har eg brukt dagen i dag på å pakke eigedeler av ulik affeksjonsverdi ned i kasser. Bokhyllene (med unnatak av alt masterrelatert) er tømt, stova er skrapa for dvd-ar med mitt namn på, cd-hylla ser ribba ut og eg treng "desperat" nye kasser". For nå skal eg heim, altså. Bare ikkje heilt sikker på kva tid. Eller kor heim eigentleg er.