Signhild-drikk-kaffi-med-Rune-bloggen

Rune etterlyste ein eigen Signhild-og-Rune-drikk-kaffi-blogg. Men sidan eg har alt for mange blogger å administrere som det er, gadd eg ikkje opprette ein eigen, og peiser det derfor inn i denne..

Det var 1 veke og 1 dag sidan siste felles kaffikopp. (Her bør det muligens legges til at det var ein merkedag som var skuld i at vi begge hadde peil på akkurat det)

Det kan meldes at Sondre Lerche vandra forbi vinduet, og såg igrunnen både frisk og opplagt ut.

Elles kan det meldast om følgande:
*sovehjartene er ikkje jamnt fordelte, og sjølv med god vilje får ein ikkje til rettferdig fordeling.
*det er mogleg å stå opp om morgonen utan å ha sove, men om du våkner, er det som regel eit teikn på at Jon Blund har vore på besøk. Koselugging fungerer bare kanskje som sovemedisin,
*U2 er bra
*det er godt Signhild er i Zagreb mens Rune er på konsert i Dublin...
*fotballagsfanklubbsmedlemskap utelukkande på grunn av råkjøring er ikkje å anbefale, sjølv om Mandalskameratane er (var?) tøffe
*det er grunn til bekymring om du finn din private espressomaskin på kaffibar
*tid er relativt
*runer er kult, men gløymt (Rune, derimot, er både kul og huska!)
*kjært barn har kanskje mange navn
*eierskifteforsikring er ein fin ting, aller helst når den ikkje blir brukt

EU - eit fredsprosjekt?!

Ja-sida har i fleire år hevda at EU er eit fredsprosjekt. Grunngjevinga er at det etter oppretinga av Kôl- og stålunionen ikkje har vore krig mellom Tyskland og Frankrike, og at det sidan andre verdskrigen ikkje har vore krig i det nordlege Europa. Og statar som har kome med i EU, har heller ikkje hatt insentiv til å gå til krig mot naboen. (Så seier dei fint lite om at EU ikkje har klart å få slutt på konflikta i Nord-Irland, der det stadig balanseres mellom varm og kald krig).

Denne veka kom meldinga om at EU opner for at Makedonia, Serbia og Montenegro skal få sleppe visum i EU (som nok truleg betyr Schengen) frå cirka 2010. Det høyres unekteleg fint ut, men det byr på store problem - særleg i Bosnia og Hercegovina. For kva fryter ein kan skje der? Jo, at det kan føre til at eit allereie skjørt land går opp i liminga.

Landets konstitusjon er tufta på tre "statsberande" nasjonar: kroatar, bosnijakar og serbarar. Kroatane har ofte statsborgarskap i både BiH og i Kroatia, og serbarane har tilsvarande i Serbia. Dermed er det muslimane, bosnijakane, som er dei einaste ein held utanfor det gode selskap. Det kan fortone seg som ei fillesak, men det er det ikkje. For når naboen din ikkje treng visum, men du gjer det, og de skal på tur i lag, gjer det noko med samhaldskjensla. På lang sikt kan diverre utvidinga av reglementet til EU bidra til å forsterke allereie ulmande konflikar i landet. Eg vonar eg tek feil.

Å møte seg sjølv i døra

Bestemor mi har eit mørkt parti under auga alltid. Ein ser det ikkje så godt sånn til kvardags, men det kjem særleg godt fram når ho blir tatt bilde av.

For nokre år tilbake oppdaga eg at eg heldt på å få den same typen mørke "spor" under auga. Men så fann eg eit barnebilde av bestemor, og blei sjeleglad for å sjå at ho alltid hadde hatt dei.

Så eg slo meg til ro med at eg aldri kom til å få noko anna enn ein moderat utgåve, og kjende eg kunne leve godt med at det ser ut som om eg har bomma på maskaraen.

I dag var eg og henta mitt nye pass, og fekk hakeslepp då eg såg korleis eg ser ut på bildet. Ikkje er det hettegenseren som berre heng på eine skuldra (det blei jo nesten kult), men derimot erkjennelsen av at eg er arveleg belasta.




For nei, det er ikkje malplassert sminke, dessverre.

Eg er akkurat nå veldig glad for at passet mitt opprinnelig var av typen der identifikasjonssida løysner. For så varer ikkje passet så frykteleg lenge.

Memo til meg sjølv om nokre år: når det er på tide å fornye passet - hugs brunkrem under auga...

Du veit du er på Sørlandet når...

...du høyrer det startes festival i nabolaget, og dei tre viktigaste punkta på programmet er fotball, rock og gudsteneste. :)

Og nei, bildet er ikkje frå Korshamn, men frå Loshavn, som er enda eit lite hakk meir fantastisk enn Korshamn (det skal godt gjerast). Men det er sommer, sol, Sørland og hav og bare herlig. 

----

Reinert me' beine. 

Som forøvrig opprinnelig er ei skrøne frå ein mann frå Eikvåg, nabohavna til Loshavn. Joda. 

Kvifor er eg i Oslo akkurat nå? Eg er åpenbart på feil plass! :)

Hmmm...

Eg har nå registrert utmeldinger til organisasjonen der eg jobber, og heilt automatisk sender eg epost til dei det gjeld med "det er nå registrert".

Og brått slo det meg at kvar einaste gong eg har meldt adresseendring (det er ikkje få!) til dei mange organisasjonane eg er medlem av (det er heller ikkje få!), har eg berre EI gong fått ei melding om at det er registrert. Til gjengjeld har den tilbakemeldinga, som forøvrig kom frå Ungdom mot Narkotika, brent seg fast i minnet i så stor grad at eg hugser at han som sendte ho heitte Magne, hadde eit -sen-etternavn og begynte på R.

Eg konkluderer med at det ikkje er ein vanleg ting å gjere. Men eg konkluderer også med at eg personleg i alle fall er veldig glad for å få informasjon om at slike ting er gjort.

Og det er då eg kjenner at eg treng tips. Er det information overload å gjere det, eller burde det vore ein sjølvfølge å få vite at adresser er endra og utmeldinger registrert? Kva meiner du?