Tariq, min Tariq

Joda, eg SKULLE legge meg. Men så kom eg plutseleg på at eg ikkje hadde lese intervjuet med Tariq Ramadan som Morgonbladet gjorde då eg blei starstruck. Så då måtte eg jo søke det opp først.. Og riktignok var intervjuet enda betre live enn det er på prent, men stemninga og dialogen er absolutt til stades i skriftleg form også, sjølv om det er sterkt forkorta. Og eg seier berre: for ein mann!

Når bitene faller på plass

Eg har vore veldig i tvil om korleis eg skal gripe an masteroppgaven min. Har gått mange ulike runder, vald og vald bort, begynt og avslutta - og endra tema igjen og igjen.

Men i går hadde eg ein 4 minutt lang samtale med forelesaren min. Og brått falt brikkene på plass. Eg har ikkje tenkt å avsløre heilt kva eg skal forske på og skrive om, men kan avsløre følgande:
1. Oppgaven skal handle om islam
2. Oppgaven skal handle om albanarar
3. Oppgaven skal ha meir enn ei bok av Tariq Ramadan på litteraturlista.

Så veit de det, liksom.

Starstruck: Tariq Ramadan

Tariq Ramadan blei i går intervjua av Morgenbladet på Litteraturhuset i Oslo. Ein særdeles taletrengt Ramadan brukte tida godt: til å forklare sine standpunkter på forholdet mellom religion og politikk, forholdet mellom islam og såkalla vestlege verdiar. Og han er krystallklar. Fantastisk krystallklar. Mante til hermeneutisk tolkning av tekster, tolke religiøse tekstar kontekstuelt. Og det er heilt umogleg å ikkje vere samd, i alle fall for dei av oss som er i overkant opptekne av hermeneutikk og interreligiøse relasjonar.

Etter intervjuet pressa Kjetil, Janne og eg oss fram for å få veksle nokre ord med han. Vi brukte våre 3 minutt med Ramadan på ein svært klisjefylt måte: vi er fans. Vi har deg på pensum. Og du er bra. Og slik meiner vi du passer i forhold til andre tekster. Takk for god teori. Og takk for at vi fikk snakke med deg. Du er best. Og så la han til at han lanserer bok i april på Pinguin, som eg lova å vere først i køen for å skaffe meg.

Etter at vår lett absurde samtale var over, sat vi alle tre med ganske skjelvande knær. Og var særdeles høge på opplevinga, for å seie det mildt. Som Kjetil så fint kom til "dette er nesten større enn å møte Jesus". Og det er ikkje mogleg å ikkje vere samd med Janne: "herregud, til å vere over 40 er han vanvittig kjekk". Men det er ikkje det han er kjekk som er hovudgrunnen til at knea mine ikkje vil slutte å skjelve - det er stemninga han skapte. Orda han sa. Og det oppriktige engasjementet som låg bak. Ein kan bare ikkje unngå å bli heilt rive med. Det er faktisk så at eg gler meg til å få unna litt arbeid her, så eg kan sette meg ned og lese "the Messenger" på nytt. (Praktisk, eg skal jo ha eksamen i det faget om eit par veker).

Han var i Oslo i høve lanseringa av boka "Europeisk Islam", som Gyldendal har funne det for godt å gi ut på norsk - 10 år etter at ho blei utgitt, og med feil oversatt tittel ("to be a european muslim"). Det var igrunnen på tide å få ho ut - det er tross alt ein moderne klassiker som er kommet ut. Ein såpass moderne klassiker at Ramadan sjølv har bevega seg vidare frå fleire av tesene han set fram. Men men. Ramadan på norsk er jo ein grunn i seg sjølv til å feire.

Hadde han vore litt meir misjonerande i si framferd, er det mogleg eg hadde vore heilt på konverteringas rand...