Når eit ord seier meir enn tusen tegninger

Magdi i Karpe Diem har skrive ein av dei viktigaste tekstane i 2010, i alle fall sett frå denne religionsstudinas synspunkt. Teksten til Tusen Tegninger gir eit viktig blikk på korleis det oppleves å vere ung og religiøs i eit samfunn der religion generelt (og islam spesielt) møtes med skepsis. Som Magdi sa til VG: det må vere mogleg å vere å vere ung og religiøs utan å bli kalla for gæærn.

Og hvis det får oss til å gjøre gode ting, så hva synes du om å la meg tro på Gud og sånn?

I dag slapp dei og videoen til songen - ein nydeleg video med klipp frå ulike gudshus i Osloregionen. Målet er å vise korleis den religiøse praksisen ser ut - og kor lik den faktisk kan vere. Sjølv eg om eg liker å tru eg har eit "trent auge" kan ikkje nødvendigvis klare å plassere alle klipp inn i riktig kongresjon. Noko som igrunnen fekk meg til å like denne enda betre. Nyt.

Oppdatering: Magdi seier på Karpe sin blogg at"Jeg er først og fremst veldig mye annet, men jeg er også religiøs. Det er ikke den jeg er, men det er en del av det jeg er. Selv om jeg tar utgangspunkt i meg selv som muslim og mine erfaringer i teksten, handler "Tusen tegninger" om noe som er mye større enn meg. Den handler om å akseptere at noen tror, uansett hva de tror på. Den handler om det positive ved tro, uansett hva du tror på. Og den handler om hvor like vi er, uansett hva vi tror på."

Då duoen gjesta NRK i mai 2010 snakka dei òg om låta. I nettsaka til Lydverket siteres Chirag: " ”Tusen tegninger” er en av, om ikke den, viktigste norske raplåta som er gitt ut noensinne. Ingen andre enn han kunne skrevet den, og den sier akkurat det som trenger å bli sagt om det å være ung og religiøs i dagens Norge.. "

Norsk nok

I går fekk vi ein veldig interessant diskusjon på eit seminar arrangert av prosjektet Jesus in Cultural Complxity. Kva skal til for å vere norsk? Kven er eigentleg norsk? Kor lenge må ein ha budd her i landet for å vere norsk?

Og eg kjenner eg er prega av å ha budd på Hånes store deler av livet mitt. For for min del er det ein sjølvfølge at alle som bur i Noreg og snakker norsk, er å rekne som norske. Men eg ser jo at det ikkje er så sjølvsagt. Og kanskje ikkje når det går så langt at Agenda X må starte kampanje for å minne folk på at norsk ikkje nødvendigvis betyr "kvit, heterofil protestant med laaaaang slektsline frå ei fjellhylle høgt oppe i ein trang fjord i Noreg". Nokon av oss kjem frå öppna landskap. Nokon med opphav frå langt varmare strøk. Og eg digger det.

For ei tid tilbake kom det to imamar innom det teologiske fakultetet. Eg stod i skranka og fekk den store gleda av å ta dei imot. Dei kom inn i "full utrusting": lue, stort skjegg og tradisjonell pakistansk drakt, og dei snakka urdu seg imellom då dei kom inn døra. Så kom dei smilande og glade bort til meg, og seier på kav stavangersk "Hei! Kær æ d me ska vær?!".

(Bildet av Karpe Diem er rippa frå kampanjen, forøvrig. Litt fordi eg syntes det var eit kult bilde, litt fordi eg endeleg fekk ein grunn til å bruke bildet.)