Tillit

Eg er løgstrupianer. Det skyldes kanskje primært Løgstrups teser om tillit. Eg har nemlig klokketru på at tillit er ein av dei aller mest grunnleggande menneskelege verdiane. Eg kan faktisk ikkje tenke meg korleis det skulle vere dersom verda hadde vore eit totalt anarki utan tillitsstrukturar.

Problemet med å ha så stor tillit til verda, er at ein stundom ikkje heilt fatter at ein er lurt før det er for seint. Nett nå er eg på Schæffergården på konferanse om bærekraftig utvikling i Østersjøområdet. Ifølge forklaringa eg fekk frå arrangørane, skulle eg ta bussen frå Hellerup til "Jægersborg Barracks" (som sjåføren ikkje heilt forstod kva var, meir om det seinare, om anden kjem over meg ein dag), og deretter finne gården i Jægersborg Allé 166. Så langt så bra.

Eg liker å finne fram på intuisjon og gateskilt, og fann eit skilt tvers over vegen frå busstoppet. Så eg sprang dit, der det, fantastisk nok, var merka at vegen rett fram ville lede til Jægersborg Allé. Og ikkje berre kunne den fortelle gatenamn, men jaggu fekk eg ikkje melding om at 166 var eit av desse. Herlig. Så eg byrja traske.

Vegen svingte, så gjorde eg, sjølv om eg stussa veldig over at det brått stod "10" på ei gatedør. Etter at eg hadde traska ein fem minutts tid, endte denne vegen i ein ny veg. Men ingen nye skilt som fortalde korleis eg skulle finne fram. Så eg taska oppover vegen. Inn ei gate, og litt tilbake. Og fann ut at eg bare måtte traske litt og nyte turen, for før eller seinare måtte eg jo finne fram. Og eg fann fram til sist. Det viste seg at det skiltet som fortalde at Jægersborg allé var snudd på.

Dette seier meg to ting: det var godt det var sol og varmt (og at eg hadde lett bagasje). Og at Løgstrup hadde rett. Eg har i alle fall sterk tiltru til gateskilt.