Vi var i alle fall 10.000 som gjekk i fakkeltog i kveld. Fakkeltog for å minnes, fakkeltog for å vise at håpet lev. Og lystenning for nettopp å tenne eit håp om fred. Toget gjekk rolig framover, og det kjendes både trygt og godt å gå der (sjølv for meg som eigentleg ikkje liker faklar).
Då vi hadde komme til togets endestasjon på Rådhusplassen, gjekk vi opp Haakon 7.s gate, i von om å finne ein varm kafé vi kunne søke tilflukt i. Og plutseleg havna vi i ein gjeng unge guter, somme av dei maskerte. Plutseleg spring den eine mot oss, plasserer eit fyrverkeribatteri under bensintanken på ein parkert bil. Alle instinktene i meg ropte at eg skulle springe bort og dra batteriet ut, for å begrense den uskyldige tredjepart sine skader på bilen (og nok også ei viss frykt for at det skulle få fyr på bensintanken med tilhøyrande eksplosjoner på både denne og nabobilar). Heldigvis var overlevelsesinstinktet sterkare, og eg la på sprang motsatt vei, rett nok med hovudet vendt mot fyrverkeriet.
Då panikken og skremselen hadde lagt seg, var eg bare sint. Opprørt. Forbanna. På dei som har misbrukt høvet til å demonstrere for fred med "demonstrasjonar" som tar krigens virkemidler i bruk - ved vald, skremsel, øydeleggingar og raseringar. For kven er det dei demonstrerer mot? Kven er målet for øydeleggingane? Av ein eller annan merkeleg grunn har dei vald det norske politiet, og heilt uskuldige tredjeparter, vi som tilfeldigvis går forbi, eller dei som tilfeldigvis eig lokaler i Oslo sentrum.
Etter vårt ublide møte med bilfyrverkeriet, havna vi på Hard Rock Café. Som etter ei lita tid var tåkelagt av tåregass som kom sigande inn frå gata. Eg kjenner framleis at det klør i auger og hals. Då hadde tåka allereie ligge tjukk over Karl Johan mellom Egertorget og nokre kvartaler ned mot Oslo S ei lang tid. (Såpass tjukk at då vi skulle gå frå kontoret på Egertorget til Youngstorget, var vi heilt nøytt til å gå bakgatene, det var ikkje høve til å puste på Karl Johan!)
På vegen tilbake til kontoret frå Hard Rock, såg Karl Johan ut som ein krigssti. Kampene var over, men det var nesten ikkje eit vindusglass som var heilt. (Takk og lov for 24/7-glassmestre, tenkte eg..). Glass og steiner låg over alt. Vinduet på bildet (tatt med mitt dårlige mobilkamera) er frå Freiabutikken, og viser ein av dei heilt vanvittige og totalt unødvendige øydeleggingane som er på Karl Johan i kveld.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar