Valutakrise!

Eg skulle gjere eit forsøk på å bestille hotellrom i Reykjavik. Sidan det tross alt ikkje er eg som eigentleg skal betale gildet (eg skal berre legge ut for det), er det ein fordel at vi ikkje ender opp med å betale i dyre dommer. Så eg sjekker ut Islands offisielle heimeside for å finne eit eigna hotell. Og her er det problemet oppstår: medan prisane på nokre er oppgitt i Euro, står dei fleste i islanske Kroner. Og det hadde vore vel og bra det, hadde det ikkje vore for at det faktisk ikkje er mogleg å oppdrive ein dugande valutakalkulator - eller i alle fall ikkje ein som er villig til å oppgi kva dei vil ha som vekslingskurs. DnBNor Markets valutakalkulator (som er den valutakalkulatoren dei fleste norske tar utgangspunkt i), oppgir til og med følgande feilmelding: "Banken handler ikke det valutaslaget.". Så det så.

Om nokon der ute tilfeldigvis veit kva korrekt vekslingskurs ville blitt - meld til meg. For det er jo kjekt å vite kor mykje ting faktisk koster FØR ein bestiller dei...

Aldri over..

Erik Faber - "Not over"
Uploaded by tkf

Eg har fått denne songen heilt på hjernen - den syng og syng og syng og syng på hjernebarken min. Vil nokon vennligst overta?

Innhenta av systemet

T-banesjåføren seier "Neste stasjon er Universitetet Blindern", og eg kjenner eg blir veldig glad. Strengt tatt er det halvanna år til det blir stasjonsnavn (dersom rektor Geir får det som han har bestilt), så nye navn på forskot gleder ein gamal UiO-pamp.

Og brått går det opp for meg kor fanga eg er av systemet. Teksten på veska her er nesten FOR sann.

Morgongretten?

Eg var ein tur på butikken i dag morges, og fekk det sedvanlige spørsmålet om kvittering. Litt forvirra kom eg på at eg hadde handla til andre, og derfor kunne gjere lurt i å ta kvitteringa med.

"Eeeh, ja, det kunne vere ein fordel", seier eg. Og innser at det er på sin plass med ei forklaring. "Eg var litt usikker, men det er jo alltid lurt å ha med seg herifrå". Ho blir dama blir svært så stram i maska, men eg tenker ikkje over det. Før eg går ut døra og innser at eg faktisk ikkje har oppklart noko som helst, men tvert imot har smurt fornærmelsen enda meir inn. Joda. Skal det vere, skal det visst vere.

Jippi! Millionær!! ....eller?

Eg fekk følgande epost i dag:

On behalf of the Trustees and Executor of the estate of Late Engr.Jochen Krьger. I once again try to notify you as my earlier letter were returned undelivered. I wish to notify you that late Engr. Jochen Krьger made you a beneficiary to his WILL. He left the sum of Thirty Million, One Hundred Thousand Dollars (USD$30, 100.000.00) to you in the Codicil and last testament to his WILL.

This may sound strange and unbelievable to you, but it is real and true. Being a widely traveled man, he must have been in contact with you in the past or simply you were nominated to him by one of his numerous friends abroad who wished you good.

Engr. Jochen Krьger until his death was a member of the Helicopter Society and the Institute of Electronic & Electrical Engineers. Please if I reach you as I am hopeful, endeavor to get back to me as soon as possible to enable me conclude my job. You are advice to contact me with my personal Email

Og eg blir jo unekteleg litt glad når ein framand mann har lyst til å gi meg masse gryn heilt utan at eg fortener det og heilt utan at eg kan minnest å ha møtt han nokon gong. Advokaten som kjem med denne gledelege overraskinga skryt av å ha "Barrister Aidan Walsh.Esq Markus Wolfgang, Mr. John Marvey Esq., Mr. Jerry Smith Esq." som "principal partners", men han presterer å ha ein epostadresse som ender på @yahoo.com.hk. Eg er generelt skeptisk til advokater med yahoo-adresse, kjenner eg.

Eg trur eg kan defineres som like mykje millionær i cyber-USD som eg var i kviterussiske rubler då eg var der (bildet over). Å gå i minibanken for å ta ut ein 800.000, kjendes ganske absurd...

Elektronisk overføring my ass!

Mobilen min tok kvelden for halvanna veke sidan, etter å ha synge på siste verset i eit halvårs tid. Det er sporadisk mogleg å få kontakt med han, dog ikkje via kabel (ergo vil den ikkje synkes til maskin). Og fordi ein ikkje får lov til å flytte telefonnummer frå telefon til simkort automatisk på den dustetelefonen, har eg hatt den store glede av å flytte 680 nummer frå telefonen til simkort og vidare til ny telefon manuelt.

Arbeidet blei gjennomført i går ettermiddag, sidan eg likevel hang på landstinget til NSU og arbeidet var særdeles mogleg å gjennomføre medan ein fulgte med i debatten. Men eg kjenner det, for å seie det mildt, i tomlane i dag...

Ei Lista, Lister.

Det finst songar for ALT her i verda. Og eg har gjenoppdaga eit av mine favorittalbum i natt, Noas "Now" frå 2002. Og eg kjende meg svært brått svært ferska av songen "Worry Doll".

For kva har eg gjort i natt? Jo, i staden for å a) skrive ferdig notatet eg må levere før eg kan sove og b) sove, har eg igrunnen surfa facebook og laga lister. Gjeremålslister, handlelister, ønskelister, potensielle bloggelister (som aldri blir blogginnlegg - så i praksis betyr det "liste over ting som er kjekke/artige/keisame/osb. å hugse") og lister over fotofiler.

Men eg har eit lite stykke igjen før eg er HEILT der Noa skriv om:


lists
i make lists
of all the things that i need to fix
of all the things that I'm not prepared for
of all the many things that i dread

lists
i make lists
of all the things i tried for, but missed
of all the things i gave up, but cared for
of all the words of love left unsaid

Kva tid er best?

"Vi vil få et samfunn som bygger på hellige skrifter fra 600-tallet" seier Steinar Lem, og er ganske fortvila over det som brått kalles for snik-islamisering. Norsk kultur vil døy om dei 13% muslimar som bur i landet får meir makt og kjem meir til orde.

Nokon må åpenbart fortelle han at vi har eit samfunn som heilt eksplisitt er tufta på tradisjonen etter skrifter frå år 100!

Nynorsk is a better language

I dag fekk eg eit triveleg brev frå Studentmållaget i Oslo, som ville ha meg til å byrje å verve folk til organisasjonen. Og det er ikkje måte på premiar - her kan ein få gåvekort på akademika og teater, vinne bøker og konsertbillettar og få reist på Interrail.

Dersom ein verver 12 medlemmer, loddar SmiO til og med ut "romantisk, gratis heilaften med einslege SmiO-styrelem/valfrit SmiO-medlem med 3-rettars middag på Kaffistova, kaffi og billettar til det Norske teatret for to personar". Og om ikkje det var nok, kan ein, om ein berre verver 20 medlemmer, vinne gratis barnevogn (!).

Det heitte seg i målrørsla tidlegare at nynorskfolk har betre sex, noko ein meinte å kunne finne prov på i statistikken som viste at det ikkje er nokon kommunar der kvinnene føder fleire born enn i nynorskkommunar. Nå kan det rett nok innvendast at denne statistikken korkje seier noko om sexens kvalitet eller frekvens, men berre kor gode (eller lite gode) folk er til å nytte prevensjon, men akk, vi som veit betre, veit sjølvsagt betre.

Men om eg kunne fått romantisk heilaften med eit styrelem aldri så mykje, kjenner eg eg hadde gått inn for å IKKJE verve 20 stykk..... I alle fall ikkje før etter at denne heilaftenen hadde vist seg å vere særs vellukka....

11 mann, 24 fodballeggår?

"Firåkjue fodballeggår..." - eg blei sterkt kritisert for ikkje å forholde meg til fotballens realiteter då eg prøvde å dra igang start-sang-allsang på landsmøtet i partiet i helga. Det er visst ikkje mogleg å vere 11 mann og operere med 24 legger. Uansett.

I eit innfall av ørlite heimlengsel (også kalla heimeeksamen) fekk eg eit veldig behov for å høyre Startsangen, og eit enda større behov for å kringkaste denne.

Om ikkje anna fordi denne
a) har ein fantastisk bra tekst, ført i pennen av Alex Schjerpf
b) har ein god melodi, komponert av Rolf Løvland
c) har Annbjørg Lien på hardingfele.

Naaaaais - HEIA START!

Alder bestemmer du

I min kjære lokalavis står i dag følgande annonse på trykk:

"Seriøs mann,
57 år søker snill dame fra
Asia, alder bestemmer du,
for et varig og godt forhold.
Jeg er snill, kjærlig
og trofast, drikker ikke. Ta
kontakt med meg, tror ikke
du vil angre. Jeg bor nær
Mandal."

Og eg tenker at gid det berre hadde vore så vel! Gid eg hadde kunne bestemt meg for kor gamal eg hadde ville vore. Nå er eg riktignok ikkje asiat (så denne 57-åringen ville ikkje ha kasta eit blikk på meg), men sånn på det jamne hadde det kanskje vore ok å kunne bestemme sjølv? I tilfelle vil eg gjerne vere 23 i fire år til, kjenner eg.

Det er kysset det kjem an på?

For ei tid tilbake, nærare bestemt i samband med 14. februar, fann VG ut at dei skulle fortelle sine lesarar kva som skjer når ein kysser. Dei har funne ein av desse mange vitskaplege undersøkingane som viser kva som skjer når ein lar leppene møtes - kroppens kjemikalier flyt fritt og hormoner skifter eiger, kort oppsummert (og det høyrdes med eitt ikkje særleg attraktivt ut). Men det mest interessante frå artikkelen er likevel ikkje skildringene om hormonbyttene, men følgande påstand, uttala av Helen Fisher, Rutgers University:
- Romantisk kjærlighet kan vare lenge, hvis du kysser riktig person.

Interessant påstand. Det er med andre ord ikkje valget av person som er viktig og gjensidige kjensler og den pakka der som er viktig? Det er kysset det kjem an på?

Eg <3 Spotify

Eg har ein fantastisk kollega som ein dag kom inn med ein invitasjon til å bli medlem i Spotify. Eg slo heldigvis til, sjølv om eg ikkje ante kva det var. Og sidan har eg vore hekta. Her ligg nesten all den beste musikken i heile verda, klar til avspilling. Masse ny musikk, masse ukjend musikk, ein bønsj gamle kjenningar.

Nett nå koser eg meg med Steinar Ofsdal og Lillebjørn Nilsens fantastiske "Live at Sioux Falls" frå 1982, som var favorittkassetten min då eg var liten (i så ettertrykkeleg grad at eg kalla opp grandtantes anneks etter Oleanna) - og som eg har klart å spille i stykker kassettbåndet på. Men kva gjer vel det, når kasetten ligg klar til avspilling på nett?

Og kva er så politisk korrekt?

Eg plar å ha eit ganske likegyldig forhold til grand prix - eg ser på det fordi eg har ein fantastisk vennegjeng som arrangerer verdas beste grand prix fester, men mitt grand prix-engasjement stikk ikkje djupare enn til botnen av vinflaska. Men i år blir alt annleis. Eg kjenner eg gler meg til å røyste i årets internasjonale finale. Eg trur ikkje eg har røysta sidan eg var 10 og aller nådigst fekk lov til å ringe inn og røyste EI gong på Sverige. Eg røysta tre, og følte eg hadde gjort ein stor, men akk så deilig forbrytelse.

Men eg planlegg altså å røyste i år. Ein av mine absolutte favorittartistar, Noa, deltek nemlig. Noa, eller Ahinoam Nini - som ho eigentleg heiter, har drege med seg venninna Mira Awad, og saman har dei laga songen "There Must Be Another Way", og ein kan jo gjette ei gong på kva den handler om... Noa er amerikansk-israelsk jøde av yemenittisk opphav, medan Mira er kristen palestiner. Begge er dei aktive i den israelsk-palestinske fredsrørsla, og det er nok ikkje vanskeleg å gjette seg til at dei mildest tala er kontroversielle.

Noko seier meg at denne songen gjer det vanskeleg å vere politisk korrekt: for jammen er det politisk ukorrekt å røyste på Israel og å IKKJE røyste på eit freds-bidrag. Nais, nais.

Videoen ser du her:

Min date med Mr. Magic ??

Eg fann att notatboka mi då eg rydda i går. Notatboka mi har hatt ein tendens til å vere strøtankar eller idear eller anna som "might come in handy one day" - utan at det på noko tidspunkt er definert kva dei skal brukes til. (Er vel den evige tanken om å ein dag skulle gjenoppta skrivinga som gjer det - sjølv om det er ganske lite sannsynleg at det prosjektet nokon sinne blir gjenopptatt)

Og mellom tinga eg fann der, var ei historie frå Odense for halvanna år sidan. Eg var utsending frå Oslo kommune på den nordiske storbykonferansen, og fungerte som ein perifer del av Oslodelegasjonen, eg var sånn cirka den einaste som ikkje kjende nokon i delegasjonen frå før. Til gjengjeld fekk eg svært god kontakt med folka frå Göteborg. Ei av desse lurte på kor den norske delegasjonen var, og eg svarte at eg ikkje hadde nokon aning om kor desse hadde tatt vegen - eg hadde nemlig tilbrakt ettermiddagen på ein hot date med Harry Potter i staden for å vere med på rundturen i byen som det var lagt opp til. Ho sperrer auga opp, blir heilt jente-vill i blikket og ber meg i ei fortrolig tone om å fortelle meir. Ho trur eg har møtt Mr. Magic 2007.

Alt eg hadde gjort, var å lese ferdig den siste Harry Potter-boka...

Å vere Norgesvenn

Metallica skal visstnok ha gitt seg ut for å vere eit usignert, norsk band på South By SouthWest i helga. Dette, kombinert med at dei held heile TO konsertar i Noreg i sommar, gjer at VG erklærer dei til (den norske) heiderserklæringa norgesvenn. Eg må ærleg innrømme at det er ein tittel eg ikkje er særleg begeistra for, for kva i huleste heiane skal det liksom innebere?

I min spede barndom fanst det berre ein sann Norgesvenn, han var til og med så stor ein venn av landet vårt at han var Norgesvenn med stor N. Han hadde hus på Hamarøy, og dukka stadig opp i fjernsynsruta på laurdagskvelden, der han viste seg frå si mest brilliante side. Huset og underhaldningsverdien gjorde at Horst Tappert var tilgitt for å vere tysk, sjølv hjå den eldre og krigshugsande garde. Den einaste andre som også kunne smykke seg med tittelen var faktisk også ein tyskar, men sidan Willy Brandt trass alt både hadde flykta frå Hitler-Tyskland til Noreg og var gift norsk (dobbelt opp), var han på mange måter meir norsk enn tysk, og derfor ikkje like mykje Norgesvenn som Derrick himself. Sidan den gong har det åpenbart gått inflasjon i omgrepet.

Eit søk på verdsveven viser godt over 14000 treff på ordet Norgesvenn. Bildesøket avgrenser seg til 2830. Lista over norgesvenner er lang, og mellom anna inneheld ho Lauryn Hill, Elton John, Katie Melua, Göran Persson og ymse BMW'er. Nett kva som skal til for å bli Norgesvenner er ikkje lett å seie, men det synes å vere nok å anten ha vore i Noreg ei gong eller å ha sagt noko fint om Noreg ved eit eller anna høve.

Og når folk som Robert Mugabe og Hugo Chavez får tittelen Norgesvenn kjenner eg at det igrunnen er på tide å la heile omgrepet døy ein svært brå død.

F-L-A-U-T

Ungdomsrådet i Farsund vil forby andre språk enn norsk og engelsk i skolegården, melder Fevennen. Grunnen er frykta for at innvandrerungdommene baksnakker dei norske elevene. "Når en gruppe innvandrerungdom står i skolegården og roper ting på morsmålet sitt kan vi jo ikke vite om de sier noe negativt om oss" uttale ungdomsrådsleiar Merethe Djøseland. Eg kjenner det gjer vondt å lese ei slik grunngjeving, og særleg fordi forslaget i seg sjølv er så problematisk - den fornorskingslina ein tross alt har gått vekk ifrå andsynes samane fordi det er semje om at den er uetisk, vil dei gjeninnføre.

Dersom kommunen hadde lagt ned forbod mot andre språk enn norsk i Farsundsskolen, hadde dei faktisk også bidrege til å potensielt sette integreringa mange hakk tilbake. Ikkje berre fordi det er eit stort potensiale for polarisering mellom ungdom med innvandrerbakgrunn som brått ikkje får høve til å snakke sitt eige språk og resten av ungdommene, men primært fordi det kan bidra til at desse ungdommane faktisk lærer seg dårlegare norsk - stikk i strid med kva ungdomsrådet truleg legg til grunn. Di fleire språk ein lærer, di betre blir ein i språk - men føresetnaden er at ein faktisk kan sitt eige språk godt. Dei som ikkje evner å tenke abstrakt på sitt eige språk, kan heller ikkje gjere det på andre språk. Å innføre ei "eittspråksline" medfører med andre ord ei språkleg forvitring.

Hysterisk

Eg sit på lesesalen og skal liksom skrive ferdig ein kommentar på eit refleksjonsnotat. Men i staden jobber eg HARDT for å unngå å bryte ut i latter, takk vere desse karane:



(Og nei, ingen fare for at nokon skal måtte sjekke under sofaen med det første!)

Mot vår?!

Eg forlot eit Lista der våren hadde meldt sin ankomst, med krokus i blomstring og vipesang, sette meg på nattoget og vakna opp i eit Oslo der snøen lava ned. Det kjendes igrunnen som om årstidene hadde byrja gå baklengs, og eg var brått fyld med ein ekstrem heimlengsel - enda det var under eit halvt døgn sidan eg forlot heimen.

Kjærkommen revolusjon

Eg er heime på Lista denne helga. I går var det 93-årsdag for bestemor, og i dag fant tante ut at det var ein idé å dra med folket til kyrkje. Skjønt, folket blei redusert til meg og mamma.

Og på ein heilt vanleg søndagsgudsteneste var eg den nest yngste til stades - den yngste var 6 år og utstyrt med Nintendo DS for å sitte stille. (Det er åpenbart ganske store skilnader frå då eg var like gamal: tante pleide trive Sakkeus-boka som stod bakerst i lokalet, og så sat eg sysselsatt med å prøve å tyde skrifta fram til eg skulle heim..).Totalt var vi kanskje 70 stykker til kyrkjes, og i ei kyrkje som har 1200 sitteplasser, ser det påfallande skrint ut. Joda.

Men medan eg prøvde å la vere å le då presten fortalte om frelseren som kom på besøk til den fastande Jesus (det stod nok "fristeren" i manuset hans), byrja eg å reflektere over kor naudsynt det er at den varsla Gudstenestereformen ikkje berre kjem på plass, men også kjem med tiltak som fungerer, og som tek på alvor den store andelen av kyrkjelydsmedlemmene har andre ting å ta seg til enn å komme seg til kyrkjes søndag morgon klokka 11.