Sarajevo dag 1

For den som måtte lure på det, er det å sove ein time og så stå opp for å komme seg sakte men sikkert mot flyplassen kanskje ikkje det luraste ein kan gjere. Og særleg ikkje når ein så skal fungere ein heil dag. Det er nå 20 timar sidan vi stod opp, og vi har akkurat kommet på hotellet for ei kort natts søvn før programmet tek til for alvor.

Turen til Sarajevo gjekk for vår del via Stockholm og Wien, så vi har fått forurensa litt i dag, kan ein seie. Det viser seg at alle veger fører til Sarajevo - andre flaug "berre" til Wien først, atter andre via München. Men det gjekk overraskande greitt å ta omvegen via vårt naboland i aust... Duppe litt av på flyet fekk vi også til – sjølv om Ragnhild hadde litt problem med å få det til då ho blei sittande mellom meg og Benjamin frå Unge Høgre. Benjamin er nemlig samfylking med meg (heia Vest-Agder) og vi hadde masse skoledebattanalyser å minne kvarandre på. Vårt utbytte var stort, Ragnhild sitt er eg usikker på.. («ja, det er vel ikkje ei heilt feil analyse» nikkes det frå sida mi her. Ho var nemlig VELDIG klar for å sove). Heldigvis for Ragnhild havna Benjamin eit godt stykke unna meg på dei to neste flygningane..

Vel framme i Sarajevo, hoppa vi inn i ein buss og drog oppover i tåkeheimen. I eit vinter- og tåkekvitt landskap bar det, opp til det som foreløpig er Ragnhild sitt høgdepunkt: OL-anlegget frå 1984! Der åt vi fantastisk lunsj og byrja ein innleiiande presentasjon av program og folk. Mykje artige menneske er med på denne turen, og eg gler meg skikkelig til å både bli betre kjend med dei og å bli betre kjend med Bosnia-Hercegovina sitt valsystem.

Elles har vi vore på byvandring i snødrevet, og ete middag på restauranten til Brygghuset Sarajevsko Pivo, som kanskje er eit av dei beste øla i Europa - og jammen hadde dei god mat også.

Som de sikkert forstår, er det først i morgon det faglege programmet byrjer. Og sidan flokken vår består av påfallande mange trøytte tryner, er det igrunnen like greitt. Men det er det berre ein måte å kompensere på: derfor hopper eg nå under dyna. I morgon bytter vi hotell (vonleg er det nett der og..) og begynner å gjere det vi kom til Sarajevo for å gjere: lære.