Eg har gjennomført årets første "treningstime" i dag, kurs i selskapsdans i lag med min kompis S. Inkje mindre enn 4 år etter at vi første gong snakka om at vi skulle melde oss på dansekurs i lag, klarte vi å få det til å klaffe. For dei som måtte minnest mitt innlegg om resirkulerte nyttårsforsett, kan det avslørast at eit av måla frå 2009 nå er i ferd med å settes ut i livet: meir rørsle.
Etter først ein time med vals, chachacha og tango og så ein kombinert spaser- og trikketur heim er eg støl i alle merkelege musklar eg ikkje mintes at eg hadde, men tre gonger meir våken enn då eg stod opp. Sidan eg sov heile 4 timar i natt og har vore stuptrøytt i absolutt heile dag, føles dagen herleg snudd opp ned. Igrunnen er eg ganske lukkeleg etter dagens økt. Faktisk så lukkeleg at eg gjer det eg sjølv hatar at lykkelege menneske gjer: nemlig å skryte av det, og anbefale alle å finne same kuren.
Men sidan alle gode ting er sagt av nokon annan før, gjer eg Lee Ann Womack sine ord til mine, og kjem med følgande oppmoding:
When you get the chance
To sit it out or dance
I HOPE YOU DANCE!
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar